Maleisië en Singapore. BAM ! Het hoge woord is er uit. Al had u dit uit de titel van deze blog uiteraard allang afgeleid. Ik heb met een uitermate snugger publiek te maken. Ik ben me er ten volle van bewust.

Opnieuw richting Azië dus, na mijn dubbele passage door Cambodia zowel vorig jaar als in het memorabele corona-jaar-2020… Lang verleden tijd, zou je denken. Geen kat die daar nog van wakker ligt. Maar intussen toch wel wat herstellende van een mini-hartaanval bij het horen van wat geruchten over dat apenpokkenvirus. Al lijkt die storm intussen alweer gaan liggen. Geen paniek. Daarbij, ik ben geen aap, hoogstens een verre afstammelinge. En een doemdenker al evenmin. Karma zal wel geen tweede keer toeslaan, denk ik dan. Hoop ik vooral. Maar voor de zekerheid – en plichtsgetrouw – toch maar mijn whereabouts aan de Belgische Ambassade doorgegeven. Zoals het hoort eigenlijk. Ze kunnen alvast mijn eventuele repatriëring beginnen regelen. Spaart mij alvast wat administratie. Want die is er de komende dagen nog genoeg: tegenwoordig moet je je op voorhand via een hoop apps en websites aanmelden nog vooraleer je ergens een land binnen mag. En dat mag niet te vroeg, maar ook niet te laat. Just is just. Maar ik heb het er voor over. Ook al ontploft mijn smartphone intussen bijna van al die app-toestanden. Ik nog net niet.

Enfin, ik blijf mijn pijlen dus nog maar eens richten op dat hemels continent waar ik zo stilaan helemaal aan verknocht ben geraakt. Een paradijs op aarde voor de backpackers onder ons. Waar je de klok rond ongegeneerd kan rondtjaffelen op je flip-flops. Waar je dagelijks gelijkgestemde tjoolders kan ontmoeten uit alle uithoeken van de wereld, wiens levensmissie ook maar uit 4 woorden bestaat: work-save-travel-repeat. Waar het heerlijk wegdromen is bij niet te evenaren sunsets op één van de Maleisische tropische eilanden. Waar de ‘locals’ je van dag 1 keihard in hun armen én hart sluiten, en omgekeerd al minstens even hartelijk. En waar je garderobe in principe enkel maar samengesteld moet zijn uit wat topjes en shorts. En deze keer helaas ook wel een regenponcho. En rugzak-cover. Wegens de gekende tropische plensbuien die ook wel hun dagelijks zegske zullen willen hebben. Warme regen dan wel, misschien. Maar wel nog altijd even nat. So be it. En ten slotte – en niet onbelangrijk - waar de exotische cocktails gevaarlijk kunnen zijn. Gevaarlijk goedkoop.

Al weet ik niet meteen of dit een nadeel moet zijn.

Ik weet het eigenlijk wel.

Dat het geen nadeel is.

Twee vliegen in 1 klap dus, wegens aankomst in de Maleisische hoofdstad, Kuala Lumpur, en terugvlucht uit Singapore. Beide horend tot hetzelfde schiereiland. Schierburen, als het ware. En bij terugkomst meteen dus ook wat extra weg-krab-werk op mijn wereld-kraskaart in mijne living. Je zou het niet vermoeden, maar er is best nog wat werk aan de winkel op dat vlak.

Nog een paar keer slapen, en ik begin met pak en zak aan mijn dubbele missie. Vooral met zak eigenlijk. Rugzak. Om op 'nine-eleven' afspraak te hebben met de Aziatische hoofdstad die zelf ook gekend is voor zijn eigen ‘Twin Towers’ – de Petronas Towers – toeval of niet. Voorlopig staan ze nog kaarsrecht. So far so good.

Een kleine sprong in de tijd dan : het laatste weekend van september zit het avontuur er alweer op. Blablabla. Netjes op tijd om de eucharistie van de o-zo-heilige-Paus in België mee te kunnen pikken. What a joke...

Zo, lieve lezertjes. U kent de spelregeltjes intussen al. Maar ik herhaal ze graag nog eens : wil je automatisch een melding ontvangen wanneer er een nieuw verhaal (en eventueel wat foto’s) op deze blog staat? Meld je dan aan voor de mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechterkolom. Of links. Of vanonder. In ieder geval: érgens. Zoek het zelf maar uit.

De volgende update is er ongetwijfeld eentje vanop Maleisische bodem.

Merci om met me mee te reizen !

San